شد خزان گلشن آشنایی      بازم آتش به جان زد جدایی

عمر من ای گل طی شد بهر تو      وز تو ندیدم جز بد عهدی و بی وفایی

با تو وفا کردم، تا به تنم جان بود       عشق و وفا داری، با تو چه دارد سود

آفت خرمن مهر و وفایی       نو گل گلشن جور و جفایی

در انتظار توام 
در چنان هوایی بیا 
که گریز از تو ممکن نباشد 
..

من همان شبان عاشقم 
سینه چاک و ساکت و غریب 
بی‌تکلف و رها 
در خراب دشتهای دور

. . .

کنارم هستی و اما دلم تنگ میشه هر لحظه 
خودت می‌دونی عادت نیست فقط دوست داشتن محضه 

کنارم هستی و بازم بهونه‌هامو می‌گیرم 
میگم وای چقد سرده میام دستاتو می‌گیرم

کجای این جنگل شب پنهون می‌شی خورشیدکم؟ 

پشت کدوم سد سکوت پر می‌کشی چکاوکم؟ 

چرا به من شک می‌کنی؟ من که منم برای تو 

لبریزم از عشق تو و سرشارم از هوای تو